Mam….
Ik leef mijn leven al veel langer zonder dan met jou. In de bloei en ontwikkeling van mijn leven heb jij de strijd op moeten geven. Ik moest jou missen net in een fase dat ik zelf midden in de puberteit zat en ondanks alles je toch gaat afzetten tegen je ouders. Wat graag zou ik terugkijken op een periode die we samen overwonnen hadden en de moeder/dochter band heel bijzonder en sterk wordt.
Wij maakten elk ons eigen gevecht door en hebben elkaar een beetje verloren in de strijd. Nu ik zelf een puberende dochter heb, waarvan ik weet dat ze zielsveel van haar moeder houdt, maar die afstand begint te nemen en alleen nog maar voor zichzelf schijnt te leven denk ik vaak aan jou. Ik denk dat jij je daarboven van je wolk lacht bij het zien van al die taferelen die zo herkenbaar voor je zullen zijn. Ik hoor je denken…. Meisje…. je krijgt een koekje van eigen deeg.
Jammer dat het voor ons niet weggelegd is. Ik mis je elke dag in mijn leven. Bij grote en kleine momentjes, bij verdrietjes, tragische gebeurtenissen, hoogtepunten, mooie momenten, als oma voor mijn kinderen maar het meest mis ik jouw troostende en beschermende armen om mij heen en dat je zachtjes in mijn oor fluistert….. Komt wel goed schatje…..