Help, de godin is met vakantie!
Vakantietijd is heel erg leuk. Wekenlang het leven nemen zoals het komt, geen wekker zetten, lekker lang in bed blijven crashen als je daar zin in hebt. Genieten van alle caravans die her en der ingepakt worden voor vertrek. En de uiteindelijk lege straten die achterblijven en je de enige levende ziel lijkt in het hele dorp. Erg?! Welnee, heerlijk! Even geen klussende buurmannen, gillende kinderen, grasmaaiende tuinmannen, bouwvakkers met de gettoblasters op standje 10 en ditto stratenmakers decolletés.
Een paar weken even helemaal niets. Gewoon stilte met af en toe een vogeltje dat vanaf de schutting een prachtig liedje zingt. Het enige lawaai is mijn eigen gesnurk, als ik midden op de dag even een uiltje knap in de tuin. Ik hou er van, en ik zal dan ook niet snel in deze periode op vakantie gaan. Deze weken zijn al een vakantie op zich.
Rots in de branding
Maar waar ik wel elk jaar met angst en beven tegenop zie, is dat onze hulp op vakantie gaat. Altijd is zij er, al eeuwen voor mijn gevoel. Nooit zwak, ziek, misselijk of onderweg. Zij is onze rots in de branding. Elke vrijdag, vaste prik is zij er en gaat niet eerder weg voordat ons huisje weer blinkend schoon is. Op die paar weken in de zomervakantie na.
Ik roep altijd dat als wij onze hulp niet zouden hebben, wij zouden omkomen in ons eigen vuil. Natuurlijk is dat lichtelijk overdreven maar de aanleg hebben wij er zeker voor. Het is niet dat ik het niet kan, maar dat ik het niet wil kunnen. Dat klinkt decadent, en dat is het ook, maar ik ben niet anders gewend. Zo lang ik mij kan heugen heb ik al een hulp, die één keer in de week de boel weer fris en helder maakt. Ik heb namelijk geen enkele ambitie om een goede huisvrouw te zijn of liever gezegd poetsvrouw te zijn, want koken en de was doen vind ik dan weer wel leuke klussen. Ik ben van mening dat alles wat je niet kan of wilt kunnen, dat vooral aan een ander moet overlaten. En dus heb ik al vanaf het moment dat ik zelfstandig woon, en een beetje inkomen heb, een lieve dame die wel van dit soort klusjes houdt.
Onze godin
De hulp, dat klinkt voor ons zo oneerbiedig. Maar zelfs mijn eigen kuikens worden hier niet bij name genoemd, dus om alles duidelijk te houden, bombarderen we haar tot ‘de hulp’. Maar eigenlijk is zij voor ons ‘een godin’. Buiten dat zij als de beste poetst en sopt, ben ik gewoon enorm op haar gesteld. De pensioen gerechtigde leeftijd is zij al lang gepasseerd. Ik vrees, met grote vrees, dat zij vandaag of morgen haar stofdoek en dweil aan de wilgen gaat hangen. Laten we het in vredesnaam alleen even op deze vakantieweken houden….
Nijpende situatie
Tsja…. de eerste week zonder haar gaat het nog maar daarna wordt de situatie toch wat nijpender. Van alle blonde haren en witte haren van de humeurige witte kater die op de grond liggen, kan je inmiddels een leuk vloerkleedje weven. En van de rest dat op de vloer te vinden is, kan heel Afrika eten. Ik begin wat amechtig te worden van al het stof en zou toch zweren dat ik een zwart televisie meubel had? Hij is nu ineens grijs. De prullenbak wordt bemand door een fruitvliegjes kolonie en ook de bedden beginnen nogal zurig te ruiken. Tijd voor actie!
Aangezien ik momenteel in de ‘brekebeen situatie’ zit, moeten ook de kabouters gemobiliseerd worden om mee te poetsen. En na heel veel toezeggingen en loze beloftes, besluit ik een datum en tijd vast te stellen zodat iedereen weet waar hij of zij aan toe is. Inclusief mijzelf, want ik ben de eerste die zich er met een ‘Jantje-van-Leiden’ van af weet te maken.
Oké, tijd is een rekbaar begrip in huize ENJOY!, dus we beginnen een uur later dan gepland maar gaan er dan voor. Er wordt gestoft en gezogen en weer gezogen want er moest eerst gestoft. De instructies hierover waren niet bij iedereen even duidelijk overgekomen. De ramen en deuren opengegooid en de bedden naar buiten gezwiept. De fruitvliegjes familie’s vriendelijk, doch dringend de deur gewezen met het afval er achteraan. Worden er door afvalbakken, toilet, douche en gootsteen een sopje gehaald. Helaas met hetzelfde sopje en de volgorde waarin dat gebeurd is, is mij niet geheel duidelijk.
Militaire oefening
Binnen een recordtijd van anderhalf uur hebben wij het zorgvuldig samengestelde ‘to-do-lijstje’ helemaal afgewerkt. En geloof het of niet. Het was nog leuk ook! Omdat we het samen deden. Oké, op wat geruzie van de kabouters na en met de garantie dat deze militaire oefening pas weer volgend jaar plaats gaat vinden.
En hoewel ik het niemand méér gun om heerlijk op vakantie te gaan….. Gaat de vlag hoog in stok als onze godin weer terug is van vakantie. We zouden niet weten wat wij zonder haar zouden moeten. ♥
ENJOY! your Sunday
Picture header: ©Meijnhout Fotografie
