Alleen maar aardige mensen
Wat zou de wereld er toch fantastisch uitzien als er alleen maar aardige mensen zouden zijn. Hoe relaxt. Gewoon een beetje vriendelijker zou al helpen. Het is gratis en voor niets. Ik dek mijzelf wel even in door te zeggen dat ik daar zelf ook een voorbeeld aan kan nemen, want ook ik kan weleens kort door de bocht zijn.
Ik heb het hier niet over grootse wereld problemen of moeizame relaties, maar alledaagse, kleine momenten waarvan ik denk dat het best een beetje vriendelijker zou kunnen. Soms heb ik van die dagen dat ik last heb van kleine onaardigheidjes. Mensen die elkaar helemaal niet kennen, maar waarvan de één de ander een heel ongemakkelijk gevoel geeft. Soms ben ik toeschouwer van zo’n moment. Dat vind ik al tenenkrommend. En soms ben ik zelf de pineut zoals hieronder.
Bij de visboer
Zo stond ik een paar dagen geleden bij de visboer op mijn beurt te wachten. Ongemakkelijk hangend op één van mijn krukken. Het is er meestal druk. En dat snap ik want ze hebben lekkere visjes. Al hangend, sla ik de rij mede wachtende gade, mij ondertussen afvragend hoe lang ik hier op die krukken moet blijven leunen voordat ik aan de beurt ben.
Denk maar niet dat iemand zal zeggen dat ik even voor mag gaan. Er wordt druk gekibbeld wie er wel of niet aan de beurt is. Een heel vriendelijke dame op leeftijd vraagt om een pondje kibbeling. Ik kom haar weleens tegen. Ze is altijd de vrolijkheid zelve, heeft voor iedereen een brede glimlach paraat en soms neuriet ze een vrolijk liedje voor zich uit. Ik word er altijd blij van als ik haar passeer.
Kort en pittig
Ze heeft haar bestelling nog niet eens afgerond als zij op rechts verbaal wordt aangevallen door een vrouw met een kort, pittig, rood kapsel. Heel kattig roept ze dat de vrouw voor haar beurt gaat waarop de vriendelijke dame zichtbaar schrikt. En niet omdat ze daadwerkelijk voor haar beurt ging, maar dat ze zich ineens beseft dat ze haar bestelling al doorgegeven had.
Blijkbaar is zij een beetje vergeetachtig geworden. Ze moet zelf lachen om haar onnozelheid, maar de onaardige vrouw op rechts kan er helemaal niet om lachen en bijt haar toe dat ze wel een beetje bij de les moet blijven en zoekt al rollend met haar ogen wat steun bij de andere wachtenden. De lieve mevrouw kijkt beteuterd.
Ik kijk de onaardige vrouw aan en wil haar eigenlijk ten overstaan van de overvolle viszaak vragen waarom ze zo onaardig doet. Mag zij op haar leeftijd een beetje vergeetachtig zijn! Maar ik ben aan de beurt en om te voorkomen dat ik het hele boeltje ophoud, met een nutteloze discussie met deze vrouw, bestel ik mijn harinkje met uitjes en zuur. Reken af en ben blij dat ik uit die negatieve sfeer weg kan. Zo’n voorval houd mij wel enorm bezig. Waarom doet zo’n vrouw zo akelig. Waarom lacht ze niet gewoon mee en wuift ze het weg met een opmerking dat ons dat allemaal weleens overkomt.
Bij de Kruidvat
En zo overkwam het mij diezelfde dag zelf toen ik al strompelend mijn spulletjes verzamelde in het Kruidvat. De kleine man was mee om mijn inkopen te dragen en ik rekende af. Ondertussen mijn tas en krukken bij elkaar houdend, probeerde ik mijn wisselgeld op te bergen. Natuurlijk gaat het de volgende klant niet snel genoeg, die duwt mij nog net niet aan de kant. Terwijl ik al rommelend in mijn portemonnee naar de auto ‘loop’, zie ik dat het kassameisje mij vijf euro te kort wisselgeld terug heeft gegeven.
Ik ga terug en spreek haar op vriendelijke toon aan dat ze te weinig terug heeft gegeven. Ik zie haar van kleur verschieten en zij zegt meteen dat ik gelijk heb en dat ze er iemand bij roept. Haar collega komt erbij en die begint meteen chagrijnig te vragen of dat wel klopt en of ze het heel zeker weet. Ik probeer ondertussen nog bewijs te leveren, maar het ‘nieuwe’ meisje zegt dat het niet nodig is want ze wist dat ze te weinig had terug gegeven. Vreemd, maar in de spanning van je eerste werkdag kan dat gebeuren.
Stom grapje
Het nieuwe meisje murmelt nog iets van sorry. De collega heeft totaal geen aandacht voor mij. Ze zegt nog tegen het meisje dat ze gelukkig te weinig heeft teruggegeven en dat het jammer is dat het dit keer niet gelukt is. Ik lach wat schaapachtig om het stomme grapje, probeer het vijfje in mijn knip te frommelen, pak mijn krukken en ga richting de uitgang.
Heel hard hoor ik de collega tegen het nieuwe meisje zeggen. “Die klanten komen alleen maar terug als wij geld te weinig geven, maar als we teveel geven hoor je ze niet”. Ik voel de grond onder mij wegzakken. Wat een nare vrouw. Ik stap in de auto en vertel de kleine man het verhaal. Hij trekt zijn schouders op. Maar ik ben pislink. Het is dat ik zo slecht ter been ben, anders was ik toch nog even teruggelopen dat ik dat een heel onaardige opmerking van haar vond.
Ook als ze teveel had teruggegeven had ik het gezegd. Dat is niet alleen goed voor mijn karma, maar ook prettig voor het meisje op haar eerste werkdag. Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten zullen we maar zeggen. Misschien dat er toch weer een hormoon hobbeltje aan zit te komen waardoor dit soort akkefietjes momenteel ineens zo heftig binnenkomen. Aan de andere kant, is het veel gevraagd om gewoon aardig te zijn. Het blijft een utopie; allemaal aardige mensen.
Op zoek naar meer verhalen van ENJOY!?
Meer columns ontvangen van ENJOY!? Volg ENJOY! dan op Twitter, Facebook en Pinterest of schrijf je in voor de nieuwsbrief van ENJOY!
ENJOY! a friendly Sunday.
Pictures: Header Wiljo Meijnhout en ENJOY! The Good Life
♥ Bewaar voor later op Pinterest ♥