Zit er toch nog iets vergelijkbaars in de genen?
Het is 03.26 uur en in de verte hoor ik mijn wekker afgaan. Al mopperend wil ik hem uitzetten als ik zie dat het helemaal mijn wekker niet is, maar dat ik word gebeld. Ene Anoniem belt. Ik besluit het gesprek te negeren en leg mijn hoofd weer op het kussen. Het bellen stopt eindelijk. 03.27 uur: Net wil ik weer wegzakken in een diepe slaap als weer de telefoon gaat.
Anoniem
Als ik op mijn telefoon kijk, zie ik dat het weer Anoniem is. Langzaam kom ik wat meer bij kennis en vraag mij af hoe ik van deze beller afkom. Het geluid van mijn telefoon maar uitzetten. In geen geval gun ik het de beller dat ik opneem. Ergens ver in mijn achterhoofd hoor ik een klein stemmetje dat er iets aan de hand zou kunnen zijn, maar mijn kuikens zitten op stok, de humeurige kater is binnen dus op dit moment kan er weinig loos zijn.
Nachtmerrie
Terwijl ik aan het prutsen ben om het geluid uit te zetten, zie ik lichtflitsen in de gang. 03.28 uur. Nu krijg ik toch wel de wabbers. Is er een inbreker, brand, kortsluiting? Wat is er aan de hand! En net ben ik helemaal klaar wakker als er ook aan de voordeur gebeld word. Kak, waar ben ik! Is dit weer de zoveelste nachtmerrie waar ik de laatste tijd mee te kampen heb?
Nachtelijk bezoek
Uit volle borst roep ik de pubers omdat ik zelf niet uit de voeten kan. Ondertussen blijft mijn telefoon onophoudelijk rinkelen en wordt er ook achter elkaar door aangebeld aan de voordeur. Ik neem de telefoon op want inmiddels heb ik wel in de gaten dat er iets belangrijks aan de hand is. Of ik ‘die en die ben’? Van ‘dat en dat’ adres? Eh ja? Je spreekt met de politie en ik schrik mij een ongeluk.
Ondertussen zijn de pubers al naar beneden. Ik ben nog aan het worstelen om op de been te komen. Er is een gesprek gaande bij de voordeur, tussen de agenten en de pubers. Nog voordat ik op de been ben, hoor ik dat zij ons welterusten wensen en valt de deur weer in het slot.
Kibbelen
De pubers komen kibbelend naar boven. “Die sukkel!”, roept de damespuber uit volle borst. De jongenspuber sjokt erachteraan en ik hoor hem iets mompelen. Ze verschijnen aan mijn voeteneind. 03.33 uur. En de damespuber begint in geuren en kleuren te vertellen. Hoe de jongenspuber de deur open deed en de agenten vroegen of hij even naar de deur wilde kijken. Hij zag niets vreemds. Of hij nog eens heel goed wilde kijken? Daar hingen zijn sleutels nog in het slot.
Wijkpatrouille
Tijdens de nachtelijke wijkpatrouille was hen een glinstering opgevallen aan onze voordeur en bij inspectie zagen zij dat er nog sleutels in het slot van de buitendeur zaten. Terwijl de jongenspuber zijn sleutels uit het slot haalt en de agenten bedankt, komt de damespuber met haar verwarde hoofd om de hoek zetten. “Nu ben je de Sjaak!” waarschuwen de agenten de jongenspuber. “Je hebt een getuige, dus dat krijg je morgen nog wel een paar keer te horen”.
Een zuur gezicht valt hen ten deel en ze moeten er samen met de damespuber om lachen. De dienders gaan er weer vandoor en de pubers komen mij verslag uitbrengen. Natuurlijk heeft één het hoogste woord. Ze gaan weer naar bed, we hebben het er morgen wel over en ik kruip terug onder de wol.
Herkenning
04.00 uur. Ik ben aan het draaien en draaien en kan de slaap niet meer vatten. De gedachten molen is druk aan het werk op dit vroege uur. Wat zal ik er morgen nu eens over zeggen? We vergeten allemaal weleens wat. En om eerlijk te zijn kan ik er zelf niet zoveel van zeggen. Ik heb ook de sleutels van de voordeur eens overhandigd gekregen van de pakjesbezorger omdat ze nog in het slot hingen. En ben ik niet degene die altijd roept dat de jongenspuber en ik totaal niet op elkaar lijken? We blijken toch meer op elkaar te lijken dan we denken…..
Op zoek naar meer verhalen van ENJOY!?
Meer columns ontvangen van ENJOY!? Volg ENJOY! dan op Twitter, Facebook en Pinterest of schrijf je in voor de nieuwsbrief van ENJOY!
ENJOY! your Sunday.
Beeld: Meijnhout Fotografie
