Ik ben niet gek! Het is gewoon de overgang.
Van de vrouwen om mij heen fladderen de meeste schijnbaar moeiteloos door de overgang. Ammehoela, ik geloof er geen fluit van! Natuurlijk snap ik ook wel dat het verre van sexy is om over de overgang te praten, maar het zou heel erg helpen als meisjes van een zekere leeftijd er onder elkaar een beetje meer open over zijn. Iets met gedeelde smart. Je kunt elkaar met de nodige humor, praatsessies en vooral heel veel wijn door die rottijd heen loodsen. Of is dat laatste nu juist weer niet handig tijdens de menopauze?
Vergeetachtig
Anyway…. de overgang is behoorlijk kak. Je hersenen lijken niet meer te functioneren en je vergeet van alles. Dat was ook al zo tijdens de zwangerschap en na de geboorte van de kuikens. Had je net weer die paar hersencellen teruggevonden, zijn ze ineens weer foetsie omdat je in een nieuwe hormoonstorm beland bent.
Meerdere keren per dag ben ik tijdens een gesprek midden in mijn verhaal ineens de draad kwijt. Kan ik niet meer op de plaatsnaam komen van dat leuke vakantie adresje en met geen mogelijkheid op de naam van dat favoriete restaurantje. De namen van de pubers haal ik met regelmaat door elkaar en soms ben ik zelfs geneigd om te vragen hoe ze ook alweer heten. De toestand begint zorgwekkende vormen aan te nemen.
Stemmingswisselingen
Dan heb ik het nog niet eens over de stemmingswisselingen. Ik kan het zelf niet meer bijhouden of ik nou vrolijk, somber, geïrriteerd, kwaad, depressief of hieperdepiep ben. Wel weet ik inmiddels dat ik de boel af en toe niet meer helemaal in de hand heb. Van de week stond ik dan ook aan de balie bij de doktersassistente om te vragen of ze toch wat andere pillen had om een andere overgangsklacht in te dammen. Ze keek mij vragend aan. Hoe ging ik dat nou eens subtiel uitleggen.
Subtiel is niet een eigenschap die van nature in mij zit, dus gooide ik het probleem maar op haar balie zoals het daadwerkelijk is. Dat ik zomaar ineens ruzie maak, mijzelf niet meer in de hand heb en als er niet snel iets gaat veranderen er binnenkort in het plaatselijke suffertje staat dan een moeder haar twee pubers heeft omgebracht. De ene assistente achter de balie keek mij verschrikt aan en de andere assistente schoot in de lach. Blijkbaar vond zij iets van herkenning in mijn verhaal.
Gangbare klachten
Gelukkig tref je mij nog niet hangend boven de pizza’s in de vrieskist van de buurtsuper, om zo een opvlieger te lijf te gaan. Ook drijf ik ’s nachts niet mijn bed uit tijdens nachtelijke zweetsessies, hartkloppingen had ik al en ik heb wel een humeurige witte kater, maar nog geen uitgedroogde poes. De baarmoeder lijkt ook de kluts kwijt want zo is het code rood of gebeurt er maanden niets en dan word je ineens overvallen door een tsunami.
Saamhorigheid
Gelukkig hebben we elkaar hier in huize ENJOY! wel gevonden want de puberteit en de overgang zijn bijna hetzelfde. Dus er is altijd wel iemand ineens héél boos om helemaal niets. Slaat er ineens, bij wie dan ook, een depressie toe en is er altijd wel iemand iets kwijt. Kunnen we onbedaarlijk in een hysterische lachstuip schieten, samen een aria inzetten of ineens in een bijzondere dans choreografie schieten. Het enige waar we nog even aan moeten werken is wederzijds begrip en een nieuw receptje van de dokter is ook zeer welkom 🙂
Een heel leuk boek om te lezen over de overgang is van Francine Oomen “Oomen stroomt over” Je leest er hier een review over.
Op zoek naar meer verhalen van ENJOY!?
♥ Schijt aan wat anderen van je denken.
Meer columns ontvangen van ENJOY!? Volg ENJOY! dan op Twitter, Facebook en Pinterest of schrijf je in voor de nieuwsbrief van ENJOY!
ENJOY! your Sunday
Foto header: ©Meijnhout Fotografie
