WAAROM EEN VOLKSTUINTJE?
Al een aantal jaar ben ik aan het moestuinieren op mijn dakterras en in potten en bakken verspreid in de tuin. Met wisselend succes overigens. Ik doe altijd maar wat en leer steeds een beetje bij omdat ik eens wat lees of hoor.
Dit jaar is er best veel mislukt. De courgettes bleven van het formaat Madorudam, verschrompelde en ineens was het hele plantje opgelost. De oogst van de bonen ging aan mijn neus voorbij want de kraaien waren mij voor en ook het bietenzaad liet verstek gaan.
Maar ik laat mij niet zomaar uit het veld slaan en het bleek dat je zo’n vierkante meter tuintje ook flink moet bemesten. Tja…. als damesachtige met fobie voor zwarte randen onder de nagels én een serieuze angst voor beestjes denk ik al snel dat een paar instant koemest korreltjes voldoende zijn. ‘Nee, er moet het liefst een dikke laag stront op en moet je dan eens opletten hoe goed dat tuintje van jou weer gaat groeien’, beet een oud boertje mij toe toen ik het zaaigoed voor gezien hield en bij hem plantjes ging kopen.
Die stront heb ik maar even gelaten maar ik ben wel kwistig met de korrels aan de slag gegaan. Week ze voor en besproei zo nu en dan mijn bakken met dit groen, bruine drek. Met succes!
Ik heb prachtige kroppen sla, volop tomaten, dikke bieten, rucola, bessen, aardbeien etc. Dat smaakt naar meer. Veel meer! Maar om te voorkomen dat mijn hele moesdak straks op de beneden verdieping ligt omdat het dak het gewicht van mijn weelderig groeiende moestuin niet meer draagt…. Wil ik een echte moestuin!
Tuintje afraden
De meeste mensen raden het mij af. Het is veel werk, een verplichting, gedoe, rommel, niks voor mij, beestjes, vieze handen, kaplaarzen, geen sophisticated tuinkleding etc…. En ik kan ze geen ongelijk geven. Ik heb het dan ook al heel lang uit mijn gedachten gezet. Tot ik op een zaterdag een kijkje ging nemen op de volkstuin van een bevriende tuinman. De tuin bleek bij mij aan het einde van de straat! Zodra ik het kleine complex op liep was ik meteen overstag. Al die keurige tuintjes vol met lekker eten, prachtige bloemen en blozend fruit.
Ik wil een moestuin!
En ook het enthousiasme van de tuinman werkte aanstekelijk. Eigenlijk was hij één en al lof. En toen ik het complex verliet met een tas vol met verse groente en mooie bloemen wist ik het zeker. IK WIL EEN MOESTUIN!!
Wat komt er bij kijken?
Overweeg jij ook al een tijdje om een moestuin te nemen? Ik zet wat belangrijke voor- en nadelen voor je op een rijtje. En natuurlijk wat belangrijke info om je keuze weloverwogen te kunnen nemen.
Ik ben van plan om een volkstuintje te gaan nemen. Een lapje grond van zo’n 100 m2 voor de eigen teelt van groente, fruit, kruiden en bloemen. Deze grond huur je voor een klein prijsje. Hierop mag je alleen in de grond wroeten en geen luxe huisjes plaatsen waar je tuinfeestjes kunt geven (hoewel dat ook wel aantrekkelijk klinkt…) Dat mag wel op de vaak veel duurdere tuinverenigingen, waar je ook tussen je teelt kunt slapen als je dat zou willen.
Het laatste restje twijfel werd bij mij weggenomen omdat je het tuintje per jaar huurt. Als ik er na een jaar toch tot drie hoog onkruid in heb laten groeien en ineens een andere hobby toch leuker blijkt dan kan ik de tuin na een jaar weer opzeggen. Probleempje in dat geval is dan wel dat hij weer (schoon) opgeleverd moet worden. Dus een beetje schoffelen en harken is wel aan te raden. Een jaar is een mooie periode om te bepalen of het echt iets voor je is. En bij twijfel zeg ik… gewoon doen want nooit geschoten is altijd mis 🙂
Geld is bij mij ook altijd wel een belangrijke factor maar ook daarvoor hoef je het niet te laten. Het tuintje wat ik op het oog heb kost €0,20 per vierkante meter per jaar. Voor een jaar wroeten in de aarde ben je € 20 kwijt. Daar komt dan nog wel € 15,- contributie bij. Dus voor € 2,90 per maand heb je een hoop extra plezier. Nu woon ik in een dorp en zal een moestuin in de stad een stuk duurder zijn.
De voordelen.
Het maakt je blij. Niet alleen door het tuinieren maar ook door de mensen van de aangrenzende tuintjes. Wat je vaak ziet op een volkstuin is dat mensen makkelijk contact met elkaar leggen omdat iedereen tijdens het harken en schoffelen wel zin heeft in een gezellig praatje. En natuurlijk kun je dan gelijk even ervaringen uitwisselen maar ook zaden, planten en recepten etc. En als je hulp nodig hebt, wat in mijn geval best nogal eens zal voorkomen (blond… ) kun je altijd iemand om hulp vragen.
Op sommige volkstuintjes is het een dolle boel en wordt er koffie geschonken met lekkers en in de middag gaat er een flesje wijn open. Nu weet ik niet helemaal zeker of dat hier ook het geval is maar ik vermoed dat als ik een beetje ingeburgerd ben…… Ik wacht nog even met het opperen van een Vrijmibo en BBQ avondjes totdat ik door de ballotage ben.
Op de moestuin komt volgens mij niemand met tegenzin anders moet je je schoffel aan de wilgen hangen. Ik neem dus voor het gemak maar even aan dat we hier op de volkstuin te maken hebben met allemaal blije mensen. Hoewel ik zelf de laatste tijd met regelmaat een donderwolk boven mijn hoofd heb meedrijven hoop ik dat deze ‘tuin’ mensen en het feit dat ik lekker in de buitenlucht ben wonderen zal doen voor mijn eigen gemoedstoestand.
Op het complex ontmoet je een uiteenlopend pluimage dat hier met de handen in de aarde zit…. Een dame gevlucht uit Syrië, een directiesecretaresse, een gepensioneerde ondernemer, een leraar, een interimmanager, een huisvrouw, een bouwvakker, een struise Surinaamse dame, stoffige types en mensen zoals jij en ik. Leuk om te ervaren dat mensen van alle leeftijden, rangen, standen en achtergronden heel relaxt met elkaar overweg kunnen en elkaar beter leren kennen en helpen.
Een moestuin is dus niet meer zoals vroeger alleen een hobby voor mannen die met pensioen zijn gegaan en niet weten wat ze met hun tijd moeten doen. Mensen gaan steeds bewuster eten en willen ook steeds meer weten waar hun eten vandaan komt. Maar ook mensen, zoals bijvoorbeeld alleenstaande vrouwen of mensen met een bijstands uitkering, die graag biologisch eten maar niet elke maand helemaal krom willen liggen om deze juweeltjes bij de groentejuwelier te bemachtigen. Ieder heeft zo zijn eigen redenen om een tuintje te huren.
Een moestuin maakt mij persoonlijk heel erg blij. Als ik ergens tuintjes zie dan grijp ik altijd de kans om daar even doorheen te lopen en alles in mij op te nemen én foto’s te maken. Want in de tuin heb je niet alleen prachtig decoratieve groente en bloemen maar ook insecten en vogels. Eerder was ik al te vinden in de tuinen van Villa Augustus, de prachtige kasteeltuin en moestuin van Slot Assemburg en De Berkeley in Bergen.
Voor mij is de overweging “Weet wat je eet” wel groot. Het verschil in smaak is enorm tussen ‘gewone groente’ en biologisch geteelde groente. Dat was voor mij ook de reden om een moestuintje op mijn dakterras te beginnen. Ik hoop alleen niet dat er radicale fans van bestrijdingsmiddelen op ‘mijn’ tuincomplex zijn, die stiekem de buurtuinen ook meenemen met hun verdelgingsmiddelen. Dat puntje moet ik nog even nalopen in het contract.
Als aspirant tuinder is een moestuin van 100 m2 ietwat ambitieus voor mij. Niet alleen qua werk maar ook wat betreft enorme oogst die dat opbrengt. Wij zijn maar met z’n tweetjes en de damespuber lust meer niet dan wel. Mocht het allemaal een succes blijken dan kan ik volgend jaar altijd uitbreiden en investeren in een vriezer. Voor komend jaar had ik een leuk plannetje beraamd om de moestuin samen met een leuke ‘medemoestuinder’ te gaan doen. Zo kunnen we elkaar een beetje helpen. Binnenkort gaan we bekijken of het een optie is. Mocht het niet het geval zijn dan ga ik solo voor een halve tuin. Met een beetje onderhandelen is dat misschien wel mogelijk.
Als je het goed aanpakt kun je voor wat betreft groente en fruit zelfvoorzienend worden. Het hele jaar eet je uit je eigen tuintje. Dat is niet alleen goedkoop maar vooral ook heel erg lekker en gezond. Alhoewel ik denk dat het de eerste jaren nog best zoeken zal zijn naar de fijne kneepjes van het moestuinvak.
Nog een reden waarom ik graag een tuintje wil is dat ik daardoor wat extra beweging krijg en lekker in de buitenlucht bezig ben. Dat is niet alleen lichamelijk heel goed maar werkt ook stimulerend voor de geest. Als blogger zit ik heel veel achter mijn toetsenbord en kom soms dagen niet buiten als ik niet oplet. Dit leek mij een fantastische motivatie om uit mijn stoel te komen. Want de plantjes roepen mij. Tuinieren is dan ook een heel gezonde hobby die tot op hoge leeftijd uitgevoerd kan worden.
In mijn geval ben ik niet in staat om zwaar fysiek werk te verrichten maar ik denk dat er altijd wel mensen zullen zijn die willen helpen en anders is er ook materieel aanwezig die je kunt gebruiken om het allemaal wat makkelijker te maken. En zelfs de compost en mest worden op het complex geleverd en is voor iedereen vrij te gebruiken. Het lichte werk als schoffelen, zaaien, voorzaaien, onkruid wieden en oogsten zijn dingen die ik prima zou kunnen doen.
Ik ben een echte foodie en gek op koken. Steeds leuker vind ik het om te experimenteren met ingrediënten die uit mijn eigen tuin komen. Dat is nu allemaal zeer beperkt maar het lijkt mij geweldig als ik straks met al die verse producten heerlijke nieuwe gerechten kan bedenken en maken.
Hoewel ik twee ongeïnteresseerde pubers thuis heb is het wel zo dat ze door mij kleine fijnproevers geworden zijn. Ook zij proeven duidelijk verschil tussen groente en fruit die met aandacht geteeld is of dat wat ‘en masse’ geproduceerd is. Ik heb een ijdele hoop dat ze het misschien wel leuk zullen vinden om af en toe te kijken waar dat lekkers vandaan komt. Hoewel ik vrees dat ze daarvoor net in een heel lastig leeftijd zitten. Ze vinden het alleen maar heel stom dat ik dit ga doen. En dat snap ik want dat vond ik destijds en zelfs tot voor kort kort ook.
Zijn er ook nog nadelen?
Je zou bijna denken dat er geen nadelen zijn? Als ik de enthousiaste verhalen van de tuinder zo hoor zijn die er ook nauwelijks maar zelf wil ik graag een goede overweging maken en bekijk ook de nadelen.
Daar gaan we dan. Onkruid wieden tot je erbij neervalt. En aangezien ik zeer beperkt zit in mijn energie niveau is dat wel een puntje. Hoewel… als je regelmatig je tuintje bezoekt zal het leed wel te overzien zijn. Doe je een paar weken niets in de tuin dan ben je natuurlijk wel het ‘haasje’ en ben je uren bezig om je tuintje weer schoon te krijgen.
Tijd is voor de meeste mensen schaars. Voor een tuintje van 100 m2 moet je toch wel zo’n 5 uur per week uittrekken om tot een mooie oogst te komen. Dus als je een fulltime baan hebt met veel reistijd, andere hobby’s en sportverplichtingen hebt, een man 🙂 en kleine kinderen, die tijd slurpen dan is het misschien niet zo verstandig om er dan ook nog een tuintje op na te houden.
Als je veel en lang op vakantie gaat en je hebt geen back up om je tuin bij te houden is dat ook nog wel een dingetje om mee te nemen in de overweging. Als je een tijdje niet op je tuintje bent neemt het onkruid weer bezit. Bedenk dat de oogsttijd meestal midden in de zomer valt dus stel dat je drie of vier weken aan de Mediterrane verblijft dat is je sla doorgeschoten, zijn de bonen niet meer eetbaar en hebben de vogels je oogst verorbert als je terugkomt. Zonde van al je werk! Daarom lijkt het mij ook handig om samen een tuintje te hebben dan kun je tijdens vakantie elkaars tuintje een beetje bijhouden.
Het tuincomplex waar ik mijn oog op heb laten vallen werkt met een pittige borg van € 100,-. Dit hebben zij ingesteld omdat mensen het snel voor gezien houden en dan een totaal overwoekerde tuin achterlaten. Als je hem weer netjes oplevert als je uit geschoffeld bent dan krijg je je borg weer terug. En daarnaast zijn er natuurlijk allemaal regeltjes voor wat betreft hoogte van een afscheiding, plaatsen van kassen etc. Verder ben je helemaal vrij om je tuin in te delen hoe je dat zelf wilt zolang je maar rekening houdt met de buren.
Een bijzonder nadeel voor mij persoonlijk is dat ik een beestjes fobie heb. Ik ben al snel bang voor alles dat vliegt en kruipt dus dat zie ik persoonlijk als de grootste uitdaging. Maar wie weet kom ik dan gelijk ook van mijn fobie af:)
Eigenlijk vallen die nadelen best mee toch? Elke hobby kost nu eenmaal tijd en deze levert je ook nog eens heel wat op!
Populairiteit
De populariteit van de Volkstuinen kent ups en downs. Lang geleden werd het als behoorlijk alternatief beschouwd als je op jonge of middelbare leeftijd in een volkstuin ging wroeten maar de laatste jaren wint het steeds meer aan populariteit. Vooral in de steden is het een hype. Veel mensen hebben daar geen tuin en zien dit als een goede reden om lekker buiten te kunnen zijn. Maar een grotere reden is dat wij allemaal veel bewuster met ons voedsel omgaan en het op deze manier allemaal zelf in de hand hebben.
Ik zeg DOEN!
Overweeg je ook om een volkstuintje te nemen? Dan hoop ik dat je aan alle info, die ik tijdens mijn overweging had en hier met jullie deel, wat hebt. En ik ben benieuwd of jij er voor gaat. Ik heb besloten dat ik het in ieder geval voor een jaartje ga proberen. En ik heb er heel veel zin in. Misschien lijkt de timing van dit artikel je wat onhandig maar niets is minder waar want als je volgend jaar wilt tuinieren dan moet je nu stappen nemen omdat mensen nu opzeggen en je dan nog keus hebt uit tuintjes die vrijkomen.
In Nederland zijn ongeveer 250.000 volkstuinen dus als je enthousiast geworden bent dan is er vast één bij jou in de buurt te vinden. Laat weten als jij er ook voor gaat en wie weet kunnen we t.z.t. wat leuke tips uitwisselen 🙂 Misschien heb jij al een volkstuintje en mis je nog wat belangrijke informatie in dit artikel? Laat van je horen!
