Omdat een aantal mensen graag willen weten hoe mijn Tinder date met de ‘leukerd’ uit en in Amsterdam is afgelopen……
Allereerst was ik weer eens té laat, niet een beetje maar veeeeeel te laat. Om eerlijk te zijn wilde ik eigenlijk helemaal niet gaan. Ik denk inmiddels te weten hoe het met daten gaat dus zag er als een berg tegenop. Nadat ik meneer al tweemaal had bericht dat ik later kwam ben ik mij uiteindelijk toch als een speer gaan opdirken, hakjes aan en in de auto gesprongen op weg naar Amsterdam. Zo af en toe moet je gewoon iets buiten je comfort-zone doen. En het zou best gezellig worden en hoe leuk is het om zaterdagavond door te brengen op een plein in Amsterdam….. toch?.
Nadat ik mij twee keer niet aan de instructie’s van mijn wegwijs-mevrouw had gehouden was ik uiteindelijk hopeloos verdwaald in Amsterdam. Nog later….. Aangekomen op het afgesproken plein zag ik geen bekrukte heer. Hij had namelijk zijn enkel op meerdere plaatsen gebroken (van de barkruk gevallen) en ik moest uitkijken naar een man op krukken. Moet niet moeilijk zijn…. Allerlei leuke mannen maar geen enkele hinkend op krukken. Na een belletje zou hij eraan komen.
Op het plein heerste een heerlijk broeierig sfeertje. Gezellige terrasjes, mensen in de layed back modus en er speelde live muziek onder het bladerdek van de hoge bomen op het plein. Al wachtend op mijn bankje kon ik dat alles eens mooi gadeslaan. De muziek had wat weg van de Argentijnse tango. Of wilde ik dat horen…. Al mijmerend zag ik mij zitten op een pleintje in Buenos Aires en elk moment zou mijn date eraan komen met een roos in de mond en mij zwierig van mijn bankje uitnodigen voor een sensuele tango….. Een mediterraan uitziende man vraagt mij iets en ik ben weer in Amsterdam en kijk naar het ‘kijk mij eens hip zijn’ publiek om mij heen.
Vanuit mijn rechter ooghoek zie ik een man op krukken aankomen en al vanuit de verte zie ik met mijn timmmermansdochtersoog dat hij niet hoger zal komen dan mijn wenkbrauwen. Kak…. dat vind ik niet aantrekkelijk en met die krukken wordt die sensuele tango ook niks. Ik doe net of ik hem niet zie en bedenk in blinde paniek hoe ik weg kan komen. Te laat….. hij ziet mij en zwaait enthousiast met zijn krukken naar mij. Dit wordt een lange avond…. ik voel het.
Eerlijk is eerlijk. Hij ziet er niet onaardig uit en oogt als een gezellige bourgondiër dus neem ik mij voor er een gezellige avond van te maken. We schuifelen samen over het plein om te kijken waar er nog een plekje voor ons is. Op het minst leuke terras is er plaats waar meneer direct bekenden ziet en daar met veel bravoure mee in gesprek gaat. Ik lach een beetje zuur naar het getatoeëerde, heftig blowende, stelletje met kwijlende bulterriër tussen hun in. Ik houd die hond angstig in de gaten en hij mij…. wij liggen elkaar duidelijk niet. Na een paar keer heen en weer hupsend ben ik weer in beeld en gaan we midden tussen de andere terrasgasten zitten aan een lange picknicktafel. Dat valt nog niet mee met die krukken en gehavende enkel.
Wijn…. Een Chardonnay zal mij zeker in de juiste ‘gezellige’ stemming brengen. Proost! We heffen het glas op een gezellige avond. Ik wil altijd lekker de glazen laten klinken maar dat heurt natuurlijk niet dus ik houd mij in. Deze meneer is zeker van het type die zich graag volgens het rode boekje gedraagt. Althans, zijn geaffecteerde manier van spreken doet mij dat vermoeden. Ik neem een slok en verheug mij op het brandende vocht dat naar binnen glijd en mij een beetje laat ontspannen. Gatver….. niet te zuipen….. Fijn, ook dat nog. Ook meneer vind dat en begint een eindeloos verhaal over wijn, druiven, voedingsbodem, zuurgraad, druivenstokken, wijnsoorten uit Zuid-Duitsland. Ik was het verhaal na de eerste druif al kwijt…. en heb heel snel mijn wijn achterover gegooid. Ik kan van druiven niets gezelligs maken en probeer er tussendoor met een piepstemmetje in te brengen dat ik een druif in de tuin heb. Had ik dat maar nooit gedaan want ik kreeg weer een eindeloos verhaal over druiven over mij heen. Wat voor druif of ik had…. Tsja, wit denk ik? Maar kan ook rood zijn? Ik weet het niet meer. Weet alleen dat ze zuur zijn en dat er veel orenkruipers in de trossen zitten en dat ik eigenlijk probeer hem te laten groeien als natuurlijke parasol. Ik klets als een kip zonder kop maar ben allang blij dat ik iets over een druif kan melden buiten het feit dat ik druivensap (lees, wijn) heul lekker vind. Na mijn gezwets is het heel lang stil. Ik word er bang van. Heb ik iets raars gezegd al na één glas wijn? Juist…. zegt meneer en weer is het stil…….
Doe nog maar een wijn. En iets te snacken want in de haast ben ik vergeten om fatsoenlijk te eten en mijn maag knort als een hongerig varkentje. Als de ober komt gaat meneer zijn wijn verhaal weer afsteken tegen de ober. Hij slurpt nog eens uit zijn glas en laat de wijn in zijn mond rollen. Ik zie de ober met zijn ogen rollen en probeert weg te komen maar dat kan hij vergeten. Na een kleine vijf minuten bestellen we nog twee Chardonnay want andere witte wijn is er niet in deze Amsterdamse kroeg. Ik heb inmiddels mijn ‘damesachtige ik’ overboord gegooid en heb zin om mij lekker recalcitrant te gedragen en maak een leuk Amsterdams ‘gebbetje’ met de ober. Vanuit mijn ooghoek zie ik de meneer zuur kijken. Ik bestel bij de ober een lekker vet borrelgarnituur. “Met een lekkere klodder mosterd” schreeuw ik hem in plat Amsterdams na.
Meneer blijkt mijn minder gereserveerde kant best gezellig te vinden en slikt zijn hete aardappel enigszins door. Het werd zowaar even gezellig. Prettige bijkomstigheid was dat ik niets hoefde te zeggen. Meneer hoorde zichzelf graag praten. Af en toe een vraag aan mij, voor de vorm, maar het antwoord interesseerde hem niet. Uiteindelijk gaf ik dus maar antwoorden die ik zo uit mijn duim zoog. Jammergenoeg kwam het gesprek op zijn enkel, wat op zich natuurlijk echt heel erg vervelend was, maar daar hoeft een gesprek niet één uur en een kwartier over te gaan. Hoe erg het was en hoe hij daar psychisch onder leed bla bla bla….. En toen er in de kroeg een tergend valse Amsterdamse Karaoke ingezet werd was ik helemaal klaar met dit circus. Ik wil naar huis en wel nu. Maar dat kon ik vergeten. Meneer had net een whisky on the Rocks besteld en hij was nog lang niet klaar met zijn enkel. Ik piepte een paar keer dat ik echt zo naar huis wilde maar hij hoorde het naar mijn idee niet eens. Na weer driekwartier was ik het helemaal zat en zei dat ik nu echt naar huis ging waarna hij binnen ging afrekenen. Intussen appte ik vriendin C. dat het een verschrikkelijk date was. Meneer kwam nooit meer terug. Bleek hij binnen in gesprek te zijn gekomen met de ober die ook ooit zijn enkel had gebroken. Nadat hij eindelijk terug kwam en mij naar de auto had begeleid en ik hem drie zoenen als afscheid gaf wist hij niet hoe snel hij terug moest naar de ober. Voor nog een whisky en een gesprek over zijn enkel tot in de kleine uurtjes……
Ik heb snel gas gegeven en bij de eerste de beste vluchtheuvel mijn autootje er scheef opgezet en vriendin C. gebeld om stoom af te blazen. Dit was echt een heel sneue date…… en op weg naar huis heb ik heel hard en vals de longen uit mijn lijf gezongen….. ik ga nooit meer daten….. Heb ik dat al niet eens eerder gezegd?…….Misschien moet ik toch eens dat boek schrijven.
Sorry zoon…..
