Ik heb teveel spullen. Ben ik een hoarder?
Hoewel ikzelf vind dat ik helemaal niet teveel spullen verzamel en zeker geen hoarder ben, moet ik toegeven dat ik misschien toch een ietsje teveel spullen heb. Afgelopen week stond ineens de televisie scheef op het ‘zwevende’ tv-meubel. Ik moest met mijn hoofd op links gebogen mijn favoriete serie afkijken. Toen ik samen met de jongenspuber ging inspecteren wat er aan de hand was, kwamen wij niet veel verder dan de wenkbrauwen optrekken. Wij zijn beide niet van het handige soort.
Hij duwde er een beetje tegen en gaf een klap hier en daar en constateerde dat het meubel elk moment uit elkaar kon vallen. Goh, zover was ikzelf ook al gekomen. Het was al tegen middernacht en ik besloot ‘het probleem’ te parkeren tot de volgende dag. Soms lossen dingen zich vanzelf op, na een nachtje slapen. Dus in plaats dat ik de televisie, Sonos en zo’n 50 zware kookboeken uit de kast haal, ga ik ‘op hoop van zegen naar boven’ voor mijn welverdiende nachtrust.
Onaangename verrassing
De volgende ochtend kom ik niets vermoedend naar beneden. Als ik de kamerdeur open, word ik begroet door de humeurige witte kater. Niet omdat hij blij is mij te zien, maar omdat hij eten wil. En snel een beetje. Als ik naar de keuken wil lopen, krijg ik de schrik van mijn leven. Het hele meubel van de blauw/gele meubelgigant, is van de muur gelazerd. Alles ligt over de grond. De vele kookboeken, grote coffeetable boeken, de televisie ligt treurig voorover geklapt op de grond en ook de geluidsbox.
Ik sla van schrik mijn handen voor mijn ogen. Dit is het laatste wat je aan wilt treffen als je net je luiken open hebt. Ik zak langzaam op de bank, haal voorzichtig mijn handen voor mijn ogen weg en zie dat er niets veranderd is. En zo heb ik aangeslagen een paar minuten naar de ravage zitten kijken. Daarna begon ik te gillen. Vraag mij niet waarom, maar het was hard genoeg om de pubers in paniek naar beneden te laten rennen. Als ze binnen komen heeft de ravage hetzelfde effect op hen, als dat het op mij heeft.
In koor beginnen ze te schetteren, dat nu toch wel echt bewezen is, dat ik teveel zooi heb. Wat moet je in vredesnaam met zoveel kookboeken?! Je kijkt er nooit in. Echt wel, probeer ik nog in te brengen. Als jullie er niet zijn. Toegegeven, het komt niet echt geloofwaardig over. De jongenspuber begint op te ruimen en gelijk foto’s te maken. Op Marktplaats met die zooi. Zeg, hallo jongeman. Daar komt het allemaal vandaan en heb ik ook nog wat in te brengen? Er volgt weer een verhitte discussie. En dan roep ik stellig dat ze hun mond moeten houden want ik hou toevallig van al die boeken!
We stapelen de kookboeken als de skyline van een wereldstad, naast elkaar op. En ik moet toegeven, dat was misschien een beetje veel gewicht voor zo’n simpele kast. De televisie wordt weer rechtop gezet en ook de geluidsbox. Snel test ik of ze het nog doen. Ik heb weer eens ongelooflijke mazzel! Want ze doen het beide nog.
Niets aan het handje
De kast drukken we weer provisorisch in elkaar. Stapelen er wat boeken op, zodat alles op zijn plek blijft zitten. Best handig die boeken! En de rest van de boeken leg ik weer terug in de kast, of er niets gebeurt is. Alleen staat het hele zwikkie nu een verdieping lager. Apparatuur er weer op en het is of er niets gebeurt is. Toch baal ik enorm want hoe krijg ik het boeltje weer aan de wand. Ik laat het maar los en wie weet komt er te zijner tijd een oplossing.
De pubers druipen mopperend af naar hun donkere krochten en ik blijf beteuterd achter en aanschouw hoe de zaken ervoor staan. In mijn achterhoofd hoor ik de stemmen van mijn kinderen. Zij mopperen altijd dat ik teveel troep heb. Teveel van de kringloop mee naar huis sleep en dat de postbode met regelmaat van alles en nog wat komt bezorgen, wat ik op Marktplaats heb gescoord. Tsja, het zijn best veel boeken, maar ik heb er ook een heleboel gekregen. En ik word er heel erg blij van.
Toch vraag ik mij af of ik dan toch misschien een hoarder ben. Je weet wel, zo’n persoon die helemaal omkomt in de spullen in zijn eigen huis en nergens afstand van kan doen. Ik check Google om te zien wat de eigenschappen van een hoarder zijn. Ik kom een lijstje tegen waarop twaalf stellingen staan. Als je deze stellingen herkent, ziet het ernaar uit dat je een hoarder bent.
- Niemand geeft je ooit een compliment over je interieur. Niet waar. Ik krijg vaak complimenten over ons huis, met name van vrienden en vriendinnen van de pubers.
- Je hebt verschillende rommelhoekjes in je huis. Niet waar. Dat zijn geen rommelhoekjes maar sfeerhoekjes. Ja, ook een stapel boeken en tijdschriften is sfeer.
- Jij hebt nog rekeningafschriften uit 2001. Niet waar. Misschien die ene uit 1987 waar mijn eerste echte salaris op gestort werd.
- Er ligt zoveel stof rondom je rommelhoekjes dat je het met je hand kan oppakken. Niet waar. Ik heb de godin die voorkomt dat wij omkomen in ons eigen vuil.
- Je houdt van stapelen. Niet waar. Wat ik doe is niet stapelen, maar stylen.
- Mensen kunnen altijd bij jou terecht met hun oude troep. Zeker niet! Ik ben gek op oude troep, maar het moet wel waarde hebben voor mij en het liefst ook van een merk of designer zijn.
- Je huis staat zo vol dat je om dingen heen moet stofzuigen. Niet waar. Ik stofzuig nooit, dus hoef ik ook nergens omheen te stofzuigen.
- Mensen trekken altijd een bedenkelijk gezicht als ze zich in jouw huis wagen. Niet waar. Passanten zitten altijd stiekem naar binnen te glauwen bij ons. Dus zou ik entreegeld kunnen heffen als ik ze binnen laat.
-
Je houdt één keer in het jaar een gigantische schoonmaak. Zeker niet! Ons huis wordt om de week grondig gesopt dus hoeft er geen grote schoonmaak gehouden te worden.
-
Je overweegt een maandelijkse opslagruimte te huren. Niet nodig. Ik heb een enorme garage bij mijn huis waar ik geregeld van alles in flikker.
-
Je klaagt altijd over ‘groter willen wonen’ terwijl je best riant leeft. Niet waar. Dit huis past mij als een oude jas en als de kinderen uitvliegen ga ik verkassen naar een Tiny House.
-
Je hebt al jaren vuilniszakken en dozen klaarstaan ‘voor de rommelmarkt’ Niet waar. Ik mag van mezelf alleen naar de kringloopwinkel als ik ook een doos of flinke tas spullen inlever.
-
Je noemt jezelf ‘verzamelaar’. Niet waar. Ik hou gewoon van mooie spullen. En daar kun je er niet genoeg van hebben.
Ik kom er goed vanaf. Ik ben geen hoarder. En ga weer opgelucht genieten van deze dag. Niets om mij zorgen over te maken. Alleen iemand zien te vinden die het boeltje weer ophangt.
Overigens zag ik laatst een heel leuke film over een grappige hoarder op Netflix. “Hello, my name is Doris” Zeker een aanrader!
Op zoek naar meer verhalen van ENJOY!?
Meer columns ontvangen van ENJOY!? Volg ENJOY! dan op Twitter, Facebook en Pinterest of abonneer je op de website van ENJOY! door je e-mailadres in te voeren in het balkje ‘Abonneer je’ aan de rechterkant van de website.
ENJOY! your Sunday