Hoe kleur mij bijna aan het huilen maakte….

Hoe kleur mij bijna aan het huilen maakte….

In mijn interieur houd ik van een witte basis. De wanden en plafonds zijn wit. De meubels zijn wit. Mijn keuken is wit. Bij wit voel ik mij opgewekt en goed. Het voordeel van wit is, dat je het altijd op kunt leuken, met mooi gekleurde accessoires en allerhande prullaria. Daar kun je nooit genoeg van hebben. En hoewel ik kleur heel erg mooi vind bij anderen of op de vele Instaplaatjes die voorbij komen, had ik niet gedacht dat ik ooit van mijn witte basis zou afwijken.

Klus

Al geruime tijd moesten de wanden en plafonds in huis weer eens een verfrissende lik witte verf hebben. Dat heb ik geruime tijd voor mij uit weten te schuiven omdat ik het vooral veel gedoe vond en mijn spaarpotje voor deze klus nog niet voldoende gevuld was. Eén ding wist ik zeker, het witten van de muren en plafonds ging ik uit handen geven. Zelf zie ik het niet zitten om de plafonds te rollen. Een veel te zware klus. Ook de flinke oppervlakte wand, die gewit moesten worden, begon ik tegen op te zien als de Mount Everest.

Spaarpot

Uitbesteden aan een schilder kost een paar duiten, maar ik had tijd genoeg om daarvoor een apart spaarpotje aan te leggen en te vullen. Had ik al eens verteld dat ik gek ben op spaarpotjes? Alle meevallertjes door de jaren heen en mijn opbrengsten van afgedankte spullen en kleding, die ik op Marktplaats heb verkocht, heb ik in het spaarpotje gestopt. En zo heb ik uiteindelijk genoeg bij elkaar gespaard om de schilder al het zware werk voor mij te laten doen. Het enige waar ik mij druk over hoefde te maken, was welke kleur er op de muren en plafonds moest komen.

Alles wit

Aanvankelijk was dat niet moeilijk. Wit is altijd goed, alles heb ik het liefst in wit. Mijn familie zegt weleens gekscherend dat ik zelfs de man die ooit in mijn leven komt, meteen een laagje witte lak geef. Enigszins overdreven stelling. En wie weet is dat wel de reden dat die leukerd nog niet in mijn leven is. Hij is als de dood dat hij met de witkwast bewerkt wordt hier in huize ENJOY!

Eens iets anders

Toch vind ik dat je best eens buiten je comfort zone mag gaan. Al heel lang had ik een donkerblauwe, beetje Delfts blauwe kleur op mijn netvlies. Nog wat later kwam ik een prachtig schilderij tegen bij de kringloopwinkel met een vaas vol zacht gekleurde bloemen. In eerste instantie gelaten waar het hing en uiteindelijk toch meegenomen omdat het er elke keer nog hing als ik kwam. Het was voor de kringloopwinkel behoorlijk geprijsd. Dus toen alle kunst met 50% korting weg ging, heb ik mijn slag geslagen.

Ik bedacht dat het op die diepblauwe muur geweldig zou zijn om allemaal oude, gebloemde olieverf schilderijen, borduurwerken, bordjes etc. op te hangen. Bij elk kringloopbezoek had ik vanaf toen een missie. Later bedacht ik dat het misschien ook leuk zou zijn om de keuken in zachtroze te schilderen. Mooi bij de zwart met witte keuken en geïnspireerd op de pastelkleurige interieurs van woonbloggers Zilverblauw en Missjettle.

Aan de slag

Nog weer later vond ik het kookeiland maar een saai object. Dat kon best opgeleukt worden met mooie Marokkaanse Zellige tegeltjes onder het blad. Het plaatje was compleet. Dus toen de schilder aangaf deze winter wel wat tijd te hebben, werd het ‘schilder’-potje aangesproken en kon hij aan de slag. De kleuren The Hague blauw en Middleton pink van Farrow & Ball. Verder alles Ral 9010. Helaas paste de verf van Farrow & Ball niet binnen het budget, dus werd de keuze gemaakt voor dezelfde kleuren in een extra matte muurverf van SPS.

Als dat maar goed gaat

Afgelopen week was het zover. De hele sh’bam werd uit de kamer en keuken gesleept. De hal, garage en trap stonden vol met prullen, schilderijen en kleine meubels. Je kon je kont nergens meer keren. Gelukkig kon ik de grote meubels laten staan. Op mijn vrije dagen werden de muren en plafonds gewit. Helaas moest ik daarna weer aan het werk. En terwijl ik op het werk was, kreeg ik verontrustende berichtjes van het thuisfront. De jongenspuber vond de beige verf in de keuken best meevallen. Hij maakte zich nogal zorgen over roze muren in de keuken. Beige??!! Ik wil nu naar huis! Na uren met een knoop in mijn maag gezeten te hebben, meldde dochterlief zich dat ze de roze muren geweldig vond. Ik was even vergeten dat zoonlief kleurenblind is.

De blauwe kleur vond zij wel ietwat gewaagd. Kleurde ook zeker niet bij de zwarte gordijnen. Kak, daar had ik geen moment bij stilgestaan! Met de nodige tegenzin reed ik na het werk naar huis. Beide pubers stonden mij al op te wachten. Ze wilden mijn reactie voor geen prijs missen. Dus filmden ze enthousiast mijn entree. Toen ik alles goed tot mij door liet dringen, wilde ik alleen nog maar huilen…..

Ben jij van de kleur? Of ga jij ook lekker veilig voor wit? Volgende week lees je hoe het afliep met deze make-over.