Vorige week schreef ik dat ik het gevoel had, dat al het licht uitgegaan was. Het was even pikkedonker en het kaartenhuis was in rap tempo in elkaar gestort. Ik heb een poging gedaan om toe te geven aan alle ellende en in mijn bed te blijven liggen, om er nooit meer uit te komen. Da’s niet gelukt en dat is maar goed ook. Er zit gewoon niets anders op om toch maar weer op de trap te klimmen en de slingers op te hangen, een lichtpuntje te vinden en de schouders eronder te zetten.
Aanpakken
Dat is enige manier om verandering te brengen in de situatie. Hoe lief iedereen ook voor mij is en met mij meedenkt. Uiteindelijk zal ik het zelf moeten doen. Eén van de dingen die misging, was dat ik mijn baan kwijtraakte. Een belangrijke pijler in je bestaan als je alleenstaande moeder bent met twee studerende kinderen. En zie maar eens een baan te vinden vlak voor de feestdagen, in Corona-tijd en als ‘ouwe tak’.
“Ik heb mij helemaal te pletter gesolliciteerd”
Solliciteren
Er was mij alles gelegen aan het vinden van nieuw werk. Ik heb mij helemaal te pletter gesolliciteerd want gelukkig is er genoeg aanbod. Het leek onbegonnen werk. Als ik na het sturen van een sollicitatie even ging toiletteren, dan was ik bij terugkomst al afgewezen. Heel frustrerend. Hoewel ik soms behoorlijk uit het veld geslagen raakte, ben ik stug doorgegaan. Het voelde alsof ik bezig was met een enorme betonnen plaat voor mijn hoofd.
Ommekeer
En gelukkig komt er dan een ommekeer en krijg je een belletje van een HR medewerker. Als de bliksem moest ik dan in mijn geheugen graven over welke van de vele banen het gesprek ging. Dat zorgde nog weleens voor hilarische situaties omdat ik soms geen flauw idee had over welke vacature ik het oriënterende gesprek voerde. Geen handige aanpak dus ben ik een overzicht gaan maken in mijn Bullet Journal van alle vacatures waar ik op solliciteerde. Elke ‘bullet’, of in mijn geval blokje, stond voor een vacature. Was de sollicitatie verstuurd, dan werd het blokje ingekleurd en als ik een afwijzing kreeg dan kwam er een pijl uit het blokje naar links en bij een reactie of uitnodiging een pijl naar rechts.
Structuur
Zo wist ik op welke sollicitaties ik nog geen antwoord had gekregen en welke ik kon opvolgen. Vanaf het moment dat ik structuur bracht in mijn sollicitatiegedrag merkte ik dat het beter ging. Ik solliciteerde niet meer in blinde paniek en werkte eerst alle blokjes af voordat ik weer aan de slag ging met nieuwe vacatures. Toen ging het snel en had ik binnen een paar weken een ander probleem. Kiezen uit een aantal heel leuke banen. Plussen en minnen en het geluk hebben dat er lieve mensen om mij heen zijn, die geholpen hebben met het maken van al die moeilijke afwegingen.
Licht
En dan ineens breekt de eerste zonnestraal weer door want ik heb een nieuwe baan gevonden! Weer iets heel anders en er wordt behoorlijk veel van mij gevraagd, maar ik zie het als een mooie uitdaging. Het komende jaar ben ik onder de pannen en enorm dankbaar dat ik deze kans heb gekregen.
Nieuwe balans
Helaas zal ik de komende tijd weinig tijd over houden voor ENJOY!. Er zullen daarom wat vaker artikelen uit ‘de oude doos’ opnieuw gepost worden. Niet getreurd. Er staat nog genoeg leesvoer op de website en in het voorjaar zal ik weer meer tijd hebben om de website te vullen met nieuwe input. Want dat is wat ik het liefst doe. Schrijven en fotograferen voor de website. Ik hoop dat over een paar maanden alles weer in balans is. Met enerzijds een serieuze baan die zorgt voor het brood op de plank om de hongerige monden van de pubers te vullen. En anderzijds genoeg vrijheid geeft om de dingen te doen die mij echt blij maken.
Nu aan de slag met de rest van de berg kaarten die op de grond geflikkerd waren. Langzaam maar zeker alles weer een beetje opbouwen. Hoewel ik misschien beter eens uit kan gaan kijken naar een gedegen huis in plaats van het onstabiele kaartenhuis dat elk moment in elkaar kan donderen. Wie weet wat het jaar nog allemaal brengt!
ENJOY! your Sunday
Beeld: Meijnhout Fotografie
♥ Bewaar voor later op Pinterest ♥
